Солҳои охир шумораи бештари одамон ба дарахтони сунъӣ таваҷҷуҳи зиёд зоҳир мекунанд, зеро дарахтони сунъӣ на танҳо муҳити атрофро обод карда метавонанд, балки ҳаворо тоза карда метавонанд. Ба вучуд омадани дарахтони сунъй ба кори кабудизоркунии шахр кувваи нав бахшид.
Сабабҳои зиёд барои дӯст доштани дарахтони сунъӣ вуҷуд доранд.
Пеш аз ҳама, дарахтони сунъӣ метавонанд шакл ва ранги растаниҳои воқеиро тақлид кунанд ва фазои сабзи шаҳрро зеботар созанд.
Сониян, дарахтони сунъӣ нигоҳубини зиёдро талаб намекунанд, аз офатҳои табиӣ осеб намебинанд ва метавонанд муддати тӯлонӣ дар ҳолати хуб нигоҳ дошта шаванд.
Муҳимтар аз ҳама, дарахтони сунъӣ метавонанд ҳаворо тоза кунанд, оксиген хориҷ кунанд ва муҳити шаҳрро беҳтар созанд.
Дар кишвари ман, дарахтони сунъӣ дар ҷойҳои ҷамъиятӣ ба монанди боғҳои шаҳрӣ, хиёбонҳо ва марказҳои савдо васеъ истифода мешаванд. Мардум дар ин чойхо дарахтони сунъии шаклхои гуногунро ба кадри кимат ме-бинанд ва зебоии онхоро хис мекунанд.
Пайдоиши дарахтони сунъӣ на танҳо шаҳрро зеботар мегардонад, балки ба кори ҳифзи муҳити зист низ мусоидат мекунад. Мо боварй дорем, ки дар рузхои наздик дарахтони сунъй васеътар истифода ва таргиб карда мешаванд.
